از کشتی گیر رودباری با این سطح از امکانات هرگز انتظار قهرمانی در کشور را نداشته باشید

اسپرو- از دیرباز تاکنون مردم شهرستان رودبار به سبب استعداد ذاتی شان با توجه به اندام تنومند خود همواره حرف های زیادی را در ورزش های رزمی برای گفتن داشته اند بطوریکه علیرغم کمبود امکانات و نبود باشگاه و آکادمی ها در ادوار مختلف موفقیت های زیادی را در ورزش های رزمی در سطح استان و حتی کشور بدست آورده اند.

اگر رودبار را یکی از مهدهای کشتی گیلان بنامیم اغراق نکرده ایم که نتیجه آن موفقیت های کشتی گیرانی است که با منش پهلوانی پا به عرصه های مختلف و مسابقات استانی و کشوری می گذارند و برای این شهرستان افتخار کسب می کنند. در سال های اخیر نیز ورزشکاران زیادی از این دیار توانسته اند صرف نظر از هرگونه کمبود امکانات در مسابقات مختلف بدرخشند و افتخار آفرینی کنند.

یکی از این ورزشکاران که توانسته است با درخشش خود در سال های اخیر در مسابقات مختلف برای این دیار موفقیت کسب نماید عماد پسندی است که در تازه ترین افتخارآفرینی خود توانست در هفته گذشته مقام دوم تورنمنت چند جانبه در کشور ترکیه را بدست آورد. هفته نامه شکوفه های زیتون برای حمایت از ورزش شهرستان و تشویق ورزشکاران افتخارآفرین، گفتگویی را با این ورزشکار خوش آتیه انجام داده است که در ادامه ماحصل آن از نظر شما همراهان همیشگی خواهد گذشت.

---

 

لطفا خودتان را معرفی کنید

عماد پسندی دارستانی متولد 1374 از شهرستان رودبار هستم

 

چطور شد که به ورزش کشتی روی آوردی ؟

در خانواده ای رشد کردم که جوی ورزشی بر آن حاکم بود، پدرم از ورزشکاران قدیمی در رشته های مختلف رزمی و همچنین برادرم نیز در کشتی فعالیت می کرد. در کنار این مسائل در شهرستان رودبار به کشتی نگاه خاصی می شود. تمام این موارد دست به دست هم داد تا من از سال 86 وقتی که تنها 10 سال سن داشتم به عرصه ی کشتی وارد شوم.

 

در چه وزن و سبکی کشتی می گیری؟

شروع کشتی من از نونهالان بوده و اولین بار با وزن 59 کیلو گرم بر روی تشک کشتی قدم گذاشتم. هم اکنون نیز در وزن 120 کیلوگرم کشتی می گیرم. در رابطه با سبک کشتی چون در شهرستان رودبار تمرکز بر روی کشتی آزاد است و به هر دلیلی سبک های دیگر کشتی حاکم نیست من به کشتی آزاد روی آوردم اما شخصا علاقه خاصی به کشتی فرنگی دارم و در یکی از آخرین مسابقه هایم در کشتی فرنگی توانستم قهرمانی در مسابقات منطقه 17 دانشجویان کشور را به دست بیاورم.

 

از آخرین مسابقه ای که شرکت کردید برایمان بگویید

مسابقه اخیر ما یک تورنمنت چند جانبه بود که در کشور ترکیه برگزار شد. این مسابقه به صورت آزاد بوده و هیئت کشتی و یا اداره ورزش و جوانان در آن دخیل نبودند. کشتی گیران با میزان آمادگی که در خودش می بینند می توانند در این مسابقات شرکت کنند. این مسابقات بصورت پهلوانی برگزار شد. همچنین سطح مسابقات در این تورنمنت بسیار بالا بود و کشورهای صاحب سبکی مانند آذربایجان، گرجستان، اوکراین و ترکیه با تمام قوا پا به این مسابقات گذاشتند. من با آمادگی کامل وارد این تورنومنت شدم و همچنین با قرعه مناسبی که نصیبم شد توانستم مقام نائب قهرمانی در وزن 120 کیلو را بدست بیاورم

 

در ورزش کشتی چه جایگاهی برای خود در آینده ترسیم کرده ای؟

در شهرستان هایی مانند رودبار برای موفقیت در ورزش نمی توان امیدوار بود. من نیز اگر با این رویه ادامه بدهم می توان گفت به پایان دوره ورزشی ام رسیده ام و شرایط به سمتی می رود که باید به فکر شغل برای خود باشم. برخلاف میل باطنی باید ورزش کشتی را دیر یا زود کنار بگذارم اما اگر شرایط مهیا باشد تمام تلاش خود را برای موفقیت در کشتی به کار می گیرم.

 

برای موفقیت به شهرستان تکیه کرده ای فکر نمی کنی همان راهی را که شایان مصلح ها و علیرضا جهانبخش ها رفتند را باید پی بگیری؟

نگاه من به شهرستان نیست اما تکیه نکردن به شهرستان خود مستلزم این است که شرایط فراهم باشد. من اگر بخواهم از شهرستان خارج شوم مجبورم که هزینه های سنگینی را متحمل شوم که این برای من و خیلی از ورزشکاران رودباری امکانپذیر نیست. کشتی ورزشی سخت و نیازمند یک ذهن آزاد می باشد، کشتی گیر اگر به هر دلیل ذهنی آزاد نداشته باشد نمی تواند با فشارها و استرس های این ورزش کنار بیاید. یکی از مواردی که ذهن ورزشکار را درگیر می کند مشکل مالی است، ورزشکاران شهرستان مشکل مالی دارند و از لحاظ مالی ضعیف هستند. روزی نیست که اطرافیان به من پیشنهاد رفتن از شهرستان را ندهند اما با شرایط موجود این کار برای من غیرممکن است.

 

الگوی ورزشی شما در کشتی چه کسی است؟

الگوی من مانند اکثر کشتی گیرها از لحاظ اخلاقی و روح پهلوانی جهان پهلوان تختی است و اما الگوی ورزشی ام کشتی گیر اهل کشور ازبکستان آرتور تایمازوف است

 

بهترین و بدترین خاطره ات از دوران ورزشی چیست؟

بهترین دوران ورزشی برای من این رفاقت ها، رابطه ها و افراد جدیدی است که با آنها آشنا می شوم و اما وقتی در مسابقات به مقامی دست پیدا نکنم و یا مصدومیت هایی بد موقعی که به سراغم می آید جزو بدترین خاطرات است.

 

درس و تحصیلات را به کجا رسانده ای؟

در حال حاضر در ترم آخر کارشناسی حسابداری مشغول تحصیل هستم.

 

در سنی به ورزش حرفه ای روی آورده ای که اکثر هم سن و سال های شما درگیر فضای مجازی هستند چه توصیه ای برای آنها دارید؟

فضای مجازی در عصر ما فراگیر شده است و از جامعه ما جدا نیست اما با مدیریت و فرهنگ سازی مناسب می توان از این ظرفیت به شکل مناسبی استفاده کرد و از آن نتیجه مثبتی گرفت.

 

جایگاه کشتی شهرستان رودبار در استان و کشور چگونه است؟

من در مصاحبه های مختلف به این موضوع اشاره کرده ام که شهرستان رودبار از پتانسیل بالای ورزشی در همه رشته ها بخصوص در کشتی برخوردار است اما متاسفانه شرایط به گونه ای نیست که بخواهیم ورزش شهرستان را به صورت حرفه ای گسترش دهیم. کشتی شهرستان رودبار لیاقت بهترین جایگاه ها را در سطح استان و کشور دارد و اگر حمایت ها صورت بگیرد به جرات می توان گفت به بالاترین مقام ها در سطح کشوری می توان دست پیدا کرد

 

 

ورزشکاران شهرستان همیشه از مسئولین درخواست حمایت داشته اند، این حمایت شامل چه مواردی می شود؟

اگر یک ورزشکار به مقامی دست پیدا می کند باعث افتخار مردم است و مسئولین ما نیز از همین مردم هستند. بیش از 90 درصد ورزشکاران در گروه سنی نونهال و نوجوانان دارای مقام های مختلف هستند اما وقتی به سن جوانی و بزرگسال می رسند با یک بن بست مواجه می شوند، این بن بست شامل موارد زیادی می شود که از جمله آن می توان به اشتغال اشاره کرد. کشتی در حال حاضر ورزش پر هزینه ای محسوب می شود و با نان و پنیر نمی توان به مقام دست پیدا کرد. وقتی در شهرستان شغلی نباشد و یا امنیت شغلی نداشته باشی نمی توانی به اهدافت دست پیدا کنی. وقتی در شهرستان کار نیست و می خواهی آینده ی بهتری در ورزش داشته باشی مجبور به مهاجرت می شوی. کشتی شهرستان فقط در نونهالان و نوجوانان متمرکز شده است چرا که جوانان ما امنیت شغلی ندارند و حمایتی از آنها صورت نمی گیرد

 

برای افرادی که تمایل دارند پا به ورزش کشتی بگذارند چه توصیه ای دارید؟

نفس ورزش زیباست و کسی که وارد ورزش می شود راه درستی را انتخاب کرده است. اگر این مسیر را صحیح طی کنیم به هدف های بالایی می رسیم. کشتی ورزش اول کشور است و علاقه مندان زیادی در بین مردم دارد، تنها صحبت من به افرادی که می خواهند وارد کشتی شوند این است که در راه درستی قدم گذاشته اند و کشتی می تواند در شرایط سخت یاری گر آنها باشد.

 

پس به نظر شما عدم اشتغال ورزشکاران مانع پیشرفت ورزش شهرستان شده است؟

قطعا همین طور است. مطرح شدن یک ورزشکار از دوره ای آغاز می شود که پا به عرصه ی بزرگسالی می گذارد. در این دوره اگر می خواهی موفق باشی باید خیلی از شرایط محیا باشد در غیر اینصورت نمی توان پیشرفت کرد. سن بزرگسال از 20 سالگی شروع می شود اما آیا یک جوان در این سن را سراغ دارید که دغدغه ای جز ورزش نداشته باشد؟ کشتی گیران مازندرانی چرا همیشه موفق هستند؟ در حالی که دارای استعداد بیشتری نسبت به ورزشکاران ما نیستند. این حمایت هاست که فرق بین دو استان است، آنها اگر ورزشکار مستعدی را کشف کنند از وی حمایت می کنند تا دغدغه ای به غیر از کشتی نداشته باشد.

 

 

ورزشکارانی که در استان به مقام هایی می رسند و مدال کسب می کنند طبیعتا باید وارد مسابقات کشوری شوند و در آنجا پس از دیده شدن وارد باشگاه های مطرح کشور و یا حتی تیم ملی می شوند، چرا تاکنون این شامل حال ورزشکاران ما نشده است؟

یکی از هدف های اصلی من در سال 96 مسابقات استانی بزرگسالان است که در مرداد و یا شهریور برگزار می شود و این یکی از پله های موفقیتی می تواند باشد که شما اشاره کردید. اگر کشتی گیر در استان به مقام دست پیدا کند وارد مسابقات کشوری می شود اما باید این را در نظر گرفت که مسابقات کشوری سطح بسیار بالایی نسبت به استان دارد و یک کشتی گیر باید با آمادگی بسیار بالایی وارد این مسابقات شود تا بتواند نتایج لازم برای حضور در تیم ملی را کسب کند..

 

با توضیحات شما به این نتیجه می رسیم که کشتی گیران ما در مسابقات کشوری نمی توانند عرض اندام کنند. دلیلش چیست؟ ضعف فنی کشتی گیر؟

ضعف فنی کشتی گیر یکی از این دلایل است. ورزش به مرور در حال علمی شدن است و ورزشکاری که در سطح شهرستان تمرین می کند نمی تواند با کشتی گیران مراکز استان ها رقابت کند. کشتی گیر رودباری با همین امکانات موجود در شهرستان توانسته قهرمان استان شود و دیگر نمی توان از وی قهرمانی در کشور را انتظار داشت. شما می توانید از آکادمی های بزرگی که در کرمانشاه، تهران، مازندران و مشهد فعالیت می کنند انتظار قهرمانی داشته باشید اما از کشتی گیر رودباری با این سطح از امکانات هرگز انتظار قهرمانی در کشور را نداشته باشید.

 

در شهرستان کمبود امکانات داریم اما چرا در استان به قهرمانان اهمیت نمی دهند که بتوان در کشور نتیجه گرفت؟

در استان امکانات وجود دارد اما بصورت مقطعی و کوتاه مدت. بعد از کسب مقام در مسابقات استانی اردوهای کوتاه مدتی برگزار می شود برای همان دوره از مسابقات کشوری که پاسخگو نیست.

 

با این تفاسیر پس نمی توان گفت مشکل مالی تنها مانع پیشرفت ورزش در شهرستان است. کمبود امکانات و بها ندادن استان به ورزشکاران هم جزو دلایل اصلی است!

بله دقیقا همینطور است که شما می گویید. حمایت از ورزش کشتی بسیار پایین است. خانواده کشتی گیر تا یک دوره ای می تواند از فرزندش حمایت کند. این استان است که با فراهم کردن اردوهای مختلف و تقویت ورزشکاران خود آنها را برای مسابقات کشوری مهیا کند. هیئت کشتی استان و یا اداره ورزش باید پیگیر باشند با اردوهای متعدد و با استفاده از دانش مربی های زبده می توان کشتی گیران را آماده کرد. اگر در سطح استان مربی با دانش و ممتازی در کشتی نداریم باید از مربیان با دانش سایر استان ها بهره بگیریم.

 

 

وضعیت زیرساخت های کشتی در شهرستان به چه صورت است؟

وضعیت زیر ساخت ها را می توان به دو مقوله تقسیم کرد، اول از منظر اینکه تا چه حد جوانان ما مستعد موفقیت در ورزش های مختلف هستند و دوم از نظر سخت افزاری و امکانات موجود. باشگاه های مختلفی در شهرهای شهرستان وجود دارد که متاسفانه با کمک های مردمی و شهریه های ورزشکاران اداره می شود.

 

 

استقبال از کشتی در شهرستان در بین جوانان و نوجوانان چگونه است؟

خوشبختانه کشتی در شهرستان مشتاقان زیادی دارد، برای مثال وقتی برای مسابقات به شهرستان های مختلف می رویم با استقبال خاصی مواجه نمی شویم و برعکس در میزبانی هایی که در شهرستان داریم سالن های ما مملو از علاقمندان به کشتی است. علاقه مردم ما به کشتی و تماشاگران ما همیشه در استان زبانزد است

 

در پایان اگر صحبت خاصی دارید بفرمایید

من از روزی که وارد کشتی شدم مربی های زیادی راهنمای من بودند و در این راه به من کمک کرده اند که از این افراد می توانم به آقایان جعفری، فراهانی و محمدی اشاره کنم و همچنین آقای محمدجانی که الفبای کشتی را از ایشان آموختم و در حال حاضر هم زیر نظر آقایان اکبری و فراهانی تمرین می کنم. جا دارد از هفته نامه شکوفه های زیتون و تمامی اصحاب رسانه تشکر ویژه داشته باشم که در همه حال حامی ما بوده و پیگیر ورزش بوده اند و مشکلات ما را به گوش مسئولین رسانده اند. در پایان تشکر ویژه ای دارم از خانواده ام که همواره در تمامی مراحل ورزشی از من حمایت کرده اند. امیدوارم که بتوانم زحمات آنان را با کسب موفقیت جبران کنم