بی همگان به سر شود، بی تو به سر نمی شود

اسپرو- دور بودن از زادگاه اجتماعی، فرهنگی و سیاسی هر شخصی، یقینا برایش سختی ها و درگیری های فراوان ذهنی را به همراه دارد. نگاهی ژرف به گذشته و حال می تواند تصمیم گیری های فردی و گروهی را به خوبی و با پشتوانه تجربه های کسب شده رقم بزند.

هر چند اندوخته های شخصی می تواند بر تصمیم های فردی تاثیر بسزایی داشته باشد اما بهتر آن است که در تجربه نمودن، نگاهی به تاریخ و نتیجه گیری های دیگران نیز داشته باشیم.

به هر حال باید گفت که در برهه ای از زندگی بی همگان به سر می شود اما تعلقات قلبی نمی گذارد بدون یکی به سر شود.

چه بهتر که آن یکی خانه فرهنگی، اجتماعی و سیاسی روزگارانت باشد. هفته نامه شکوفه های زیتون؛ این جریده پر محتوا، پر مخاطب و جذاب که سال ها برای اعتلای فرهنگی مردمان گیل و دیلم کم نگذاشته است.

آری، بی همگان به سر می شود، اما بی تو-شکوفه های زیتون- به سر نمی شود.

هر چند از دیرباز تا کنون بسیاری از عزیزان در این پرمحتوانامه زحماتی متحمل شده و هر یک بار سفر بسته و به عاقبت به خیری بدرقه شدند اما، چه زیبا گفت بابا طاهر:

( چه خوش بی  هربانی هر دوسر بی   که یکسر مهربانی دردسر بی/ اگر مجنون دل شوریده ای داشت   دل لیلی از آن شوریده تر بی)

آری در حرفه روزنامه نگاری که از مشاغل سخت و زیان آور نیز محسوب می شود؛ هر رنجدیده ای را می توان یافت. بسیاری از فعالان سیاسی، اجتماعی و فرهنگی به راستی مشقات قلم به دستان و هیئت تحریریه نشریات را تایید می کنند و خود می دانند که روزنامه نگاران از هیچ کوششی برای تهیه خبر در کمترین زمان و زودترین انعکاس دریغ نمی ورزند. اما در رسانه ای همچون شکوفه های زیتون که حدود 15 سال در کنار مردم فهیم و شرافتمند شهرستان رودبار، صادقانه و با تمام توان بوده است، این سختی ها همچون شهدی است  از بهترین گل های بهاری برایش و یقینا می رود که در آینده ای نزدیک صلابت و مشی سیاسی خود را بیش از پیش تقویت نماید.

البته در این راه بسیار است کج خلقی ها، کم توجهی ها و انتظارات بی اساس اما به قول حافظ بزرگ که می فرمایند: (در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم   سرزنش ها گر کند خار مغیلان غم مخور) موجب مکدر شدن خاطر می شود اما، آری، این است ره سخت قلم به دستانی که از روزهای خوش جدا شده و برای دل خود می نگارند.

و چند نکته…

به واقع چه کسی در شهرهای غیر از مرکز در پی گوش فرا دادن به درد های دل های بی قرار حقیقت نگاران است؟ آیا می توان گفت هیچ فرد و یا مسئولی نمی تواند پاسخگوی خبرنگارانی باشد که ده ها خواسته معقول دارند و تنها باید خواسته های نامعقولی برخی را اجابت کنند.

براستی هیچ از خود پرسیده اید که اگر ماه ها و یا سال ها از حرفه و عشق خود دور باشید چه فرد و یا افرادی در پی شما و یاد شما خواهند بود؟ آیا از خود پرسیده اید که چرا تا چند روزی از محل کار و یا حرفه خود دور می شوید برخی در بوق و کرنا می کنند و از جدایی تان شاد هستند؟ پیشنهاد من به دوستان قلم به دست، دوری چند روزه از محل کار و حرفه است. در کمترین زمان و با بیشترین بازده، دوستان حقیقی و متاسفانه تنگ نظران _ که در کتاب بازیچه دست دیگران نشوید اثر ژاک ریگارد از ایشان به عنوان دوستانی دلچسب، دلفریب و باور پذیر اما ویرانگر، موذی و بد طینت نام برده می شود_ را خواهید شناخت و این خود بهترین درس برای روزگار دنیوی تان خواهد بود.

پس بدانید که در این روزگار سست، برای زندگی باید جنگید…

      حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت   آری به اتفاق جهان می توان گرفت

سردبیر هفته نامه شکوفه های زیتون