بخشی از نامه سرگشاده پزشک مشهور تبریزی به رئیس قوه قضائیه

اسپرو- اینجانب علیرضا صلحی پزشک عمومی به شماره نظام پزشکی 135184 ، مدت بیش از 18 ماه است که با انتساب اتهامی واهی و از اساس کذب که هیچ نسبتی با سوابق اینجانب چه در حرفه ی پزشکی و چه در حوزه ی فعالیت های اجتماعی ام ندارد ؛ در زندان مرکزی تبریز محبوس می باشم و در تمام این مدت از سویی به خاطر اطمینانی که به بی گناهی خویش داشتم و ازسویی دیگر به سفارش وکلای خود و برخی صاحبنظران به جهت آنکه رسیدگی قضایی روند صحیح و متعارف خود را به دور از هر گونه حاشیه ای طی کند در برابر انواع اتهامات وارده سکوت کرده و جز در دادگاه و در دفاع از خویش و آنچه در این مدت بر سر شرافت و حیثیت خود و خانواده ام آورده اند ؛ سخنی نگفته ام ولی اکنون و پس از 18 ماه ، داد نامه ای در محکومیت اینجانب صادر شده است که با نادیده گرفتن تمامی شواهد واضح و بین که گویای بری بودن اینجانب از اتهام انتسابی بود ، حکم به محکومیت بنده داده است . آن هم محکومیتی از جنس سلب حیات .

🔹همسر مرحوم بنده که اینجانب متهم به قتل وی می باشم ! مدتها قبل از این واقعه دردناک در چندین نوبت به صراحت از قصد خویش مبنی بر خودکشی صحبت کرده بود که قسمتی از آن در اظهارات برخی از شهود و قسمت مهمتر آن در پیام هایی که با بنده مطرح نموده بود و تماما” توسط پلیس فتا استخراج و ضبط شده است موجود است . آنچه در ادامه می آید تنها قسمتی از آن
پیا م هاست :
– واقعا دیگه نمی کشم ، خسته شدم .
– من رو هر وقت تونستی ببخش ، خیلی اذیتت کردم .
– هم خودم رو عذاب می دهم و هم دور و برم رو عذاب می دهم . بقیه گناهی ندارن که !
– من نمی گم که بترسونمت . خدا شاهده نه تهدیده و نه واسه دل رحمی .
– من قبل از تو می رم . خیلی زود . خیلی خیلی زود . امیدوارم بخشیده باشی منو همین !
– همه ی پس ورد هام رو برات ایمیل می کنم . بعد از من لطفا” همه رو دی اکتیو کن .
– خیلی از مردن می ترسیدم . خیلی زیاد . ولی الان دیگه نه . همین که به انتخاب خودم هست آرومم می کنه و ……
مرگ به انتخاب خود چه معنایی دارد ؟

🔹کسانی که این نوشته را می خوانند بایستی بدانند که مرا به سختی شکنجه کرده اند . به من می گفتند هر چه بخواهیم تو همان را خواهی گفت! اشتباه می کردند زیرا من آنچه را قبول نداشتم و حقیقت نداشت ، زیر بار فشار و تهدید نمی پذیرفتم . هر چند یک انگشت من شکسته ماند برای ابد و دندانم شکست ولی در برابر آنکه می خواست ناحق را حق جلوه دهد ، تسلیم نشدم . دستبند و پابند مرا نه هنگام نماز خواندن گشودند و نه هنگام مراجعه به سرویس بهداشتی ولی کنار نیامدم . زانو نزدم و هنوز هم همانم . اعتراض می کنم . فریاد می کشم . می لرزم و به لکنت زبان دچار می شوم اما زیر بار ظلم نمی روم . باج نمی خواهم و نمی گیرم . اعتقاد نمی خرم و نمی فروشم و با مصلحت واقعیت را قربانی نمی کنم . فساد نمی کنم ، تسلیم نمی شوم.

🔹بدینوسیله اعلام می دارم از لحظه انتشار این نوشته تا برآورده شدن شروط زیر که آنها را حق خود می دانم ، دست به اعتصاب غذا می زنم :

1- بدوا” فراهم آوردن امکان مصاحبه حضوری در حضور وکلای اینجانب و امکان ضبط و ثبت آن توسط ایشان ، با خبرنگار یکی از خبرگزاری های غیر دولتی و مستقل کشور . (با توجه به انتشار یک سویه ی اخبار کذب و به دور از حقیقت توسط شکات و متاسفانه بعضا ” عوامل قضایی . )

2- فراهم آوردن امکان ملاقات حضوری با سه تن از نمایندگان محترم مردم شریف تبریز ، آذر شهر و اسکو ، که به استناد قانون اساسی کشورمان وکلای ملت هستند و اینجانب شهروندی از حوزه ی انتخابیه ی ایشان می باشم :
الف) آقای دکتر مسعود پزشکیان : به لحاظ جایگاه ویژه ایشان در هیئت رئیسه مجلس و اطلاعات مکفی پزشکی ایشان
ب) آقای دکتر احمد علیرضا بیگی : به لحاظ تجارب ارزنده ایشان در شورای تامین استان و نیروی انتظامی
ج) سرکار خانم دکتر زهرا ساعی : به لحاظ شان حضور در فراکسیون های اجتماعی و حمایت از حقوق شهروندی در مجلس .
3- ارائه ی تعهدات لازم توسط مقامات قضایی به اینجانب و وکلایم در خصوص علت یابی حذف عامدانه و ناباورانه ی دلایل بین و مستدل موجود در پرونده که به بی گناهی اینجانب صحه می گذاشت ولی در صدور رای نادیده گرفته شده است . و همچنین اخذ ترتیبات لازم با هماهنگی و اطلاع دقیق وکلای اینجانب جهت تسریع در امور فرجام خواهی از قبیل مراحل ثبت اعتراض ، تعیین موعد رسیدگی و ….