خسرو آواز ایران است او …
بخوان که از صدای تو سپیده سر برآورد / وطن ز نو جوان شود دمی دگر برآورد (شفیعی کدکنی)
اسپرو- کاوه معین‌فر- روز یکم مهر ماه است روز تولد استاد محمدرضا شجریان. اسطوره بی همتا در تاریخ موسیقی ایران و یگانه در زنده نگه داشتن آواز اصیل ایرانی.
راجع به نسل جدید نمی توانم با قاطعیت بگویم اما از یک نسل قبل‌تر به جرات می توان گفت هر ایرانی به گونه‌ای با استاد آواز ایران خاطره‌ای دارد، حال این خاطره می تواند “ربنای” سر سفره افطار ماه رمضان باشد یا سرود حماسی ایران ای سرای امید(سپیده) یا تصنیف “یاد ایام” آلبوم یاد ایام، یا تصنیف “دلشدگان” فیلم مرحوم علی حاتمی و یا (تو که نازنده بالا دلربایی) آلبوم “شب، سکوت، کویر” و یا … البته نسل جدید هم با همایون شجریان خاطره دارند که حاصل عمر شجریان پدر است.
کمتر کسی در عرصه موسیقی ایران به جایگاه او دست یافته است، خواننده‌ای که محبوبیت چند وجهی او فقط به مردم ایران محدود نمی شود و در کشورهای همسایه هم جایگاهی رفیع دارد.
آنچه که مُهر تاثیرگذار شجریان را چنین بر جان و دل ملت ایران حک کرده است فقط استادی در آواز و صدای خوش او نیست بلکه شیوه زندگی، حسن رفتار، وقار شخصیتی و رویکردهای اجتماعی است که در طول سالیانی دراز از او دیده‌اند. محبوبیتی چند وجهی که به سادگی به دست نمی‌آید.
اگر در تمام سال هیچگاه از مراجع رسمی موسیقی بزرگداشت یا یادی از او نبینیم، روز تولد استاد را باید همواره بهانه‌ای کرد بر%
