تاریخچه ممنوعیت زنان از ورزشگاه شیرودی تا آزادی
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی برگزاری مسابقات ورزشی برای مدتی معلق بود و اولین بازی بعد از انقلاب هم در شرایط امنیتی و با حضور مأموران مسلح برگزار شد.
پیش از انقلاب زنان تماشاچی فوتبال را اغلب اعضای خانواده، دوستان بازیکنان یا بازیکنان تیمهای هما و دیهیم (تیمهای فوتبال زنان) تشکیل میدادند. وقتی آنها وارد استادیوم میشدند، دیگر با مشکلات فرهنگی روبهرو نمیشدیم. آن زمان زنان عمدتا در صندلیهای تاشو فلزی ارج بخش ویآیپی و جلوي زمین مینشستند و بازی را میدیدند. بعد از انقلاب هم برخی از معدود زنان بهخصوص در بازیهای استقلال و پرسپولیس با پوشاندن سر و رنگکردن صورت خود وارد استادیوم میشدند. کمکم با افزایش محدودیتها فرهنگ غالب افرادی که به استادیوم میآمدند، تغییر کرد. اغلب آنها عموما بیهیچ ابایی هر حرف رکیکي را ميزدند و هر رفتاری را که میخواستند در فضای کاملا مردانه انجام میدادند و رفتار همین افراد بهانه ممنوعیت ورود زنان به استادیوم شد. در مقابل، بعد از انقلاب اسلامی هم تلاشهایی برای ورود زنان به ورزشگاه صورت گرفت اما برخی فکر میکردند حذف ممنوعیت ورود زنان به استادیوم را میتوان با حرف و مصوبه انجام داد اما امروزه هم از لحاظ فرهنگی و هم از لحاظ اعتقادی محدودیتهایی در این زمینه اعمال میشود.
اگر مسائل اجتماعی را با جمعبندی کارشناسی به مراجع دینی ارائه و راهحلی برای مشکلات فرهنگی ورزشگاه ضمیمه کنیم، میتوان راه ورود خانوادهها به ورزشگاه را باز کرد. برای مثال در اولین دوره جام باشگاههای فوتسال آسیا که در ساوه برگزار شد، نیمی از استادیوم به زنان اختصاص یافت. همان زمان هم با مخالفت زیادی روبهرو شدیم و مسئولان استان نگران درگیریها و مخالفتهای مراجع بالاتر بودند اما نهتنها هیچ اتفاقی نیفتاد بلکه استاندار نامهای را برای تقدیر از ما به رئیس وقت فدراسیون، آقای مهرعلیزاده ارسال کرد. این در حالی بود که بعد از صعود فوتبال ایران به جام جهانی در بازی ایران- استرالیا حوادث ناگواری رخ داد که ادله برخی مخالفان ورود زنان به استادیوم را تقویت کرد.
مخالفان با دیدن آن حوادث ادعا میکردند این اتفاقها در هر بازی دیگری برای خانمها تکرار میشود. اما ما در سال ١٣٨٥ برای بازی فوتسال جام باشگاههای آسیا با فکر و سیاست مسیر ورود و خروج زنان و مردان را بهگونهای که هیچ تداخلی با هم نداشته باشند، مجزا کردیم. از شرکت اتوبوسرانی هم تقاضا کرده بودیم که در قسمتهای مجزایی به خانمها و آقایان سرویس دهند.
حتی یک شعار نامناسب هم در آن زمان داده نشد. بعد از آن در تمام بازیهای آن جام، زنان توانستند در استادیوم حضور داشته باشند. برای همین در بازیهای ایران و سوریه هم اگر ما با برنامه و درنظرگرفتن آسیبشناسیها تصمیمی را برای رفع ممنوعیت ورود زنان بگیریم، مشکلی ایجاد نخواهد شد.
دیدگاهتان را بنویسید